Αυτός είναι ο ένας θεός που τον οδηγεί. Σ' αυτόν πηγαίνει ο άνθρωπος για να αναπαυτεί. Προς αυτόν κατευθύνεται το μακρύ ταξίδι της ψυχής μετά το θάνατο. Μέσα του λάμπουν σαν φως όλα όσα ο άνθρωπος φέρει πίσω από τον μεγαλύτερο κόσμο. Σε αυτόν τον ένα θεό ο άνθρωπος θα προσεύχεται.
Η προσευχή αυξάνει το φως του Αστεριού. Ρίχνει μια γέφυρα πάνω απ' το θάνατο. Ετοιμάζει τη ζωή για τον μικρότερο κόσμο και κατευνάζει τις ανέλπιδες προσδοκίες του μεγαλύτερου.
Όταν ο μεγαλύτερος κόσμος αποκρυσταλλωθεί και παγώσει, το Αστέρι καίγεται.
Ανάμεσα στον άνθρωπο και τον ένα του θεό δεν υπάρχει τίποτα, εφ' όσον ο άνθρωπος μπορεί να αποστρέφει το βλέμμα του από το πύρινο θέαμα του Αμπραξά.
Ο άνθρωπος εδώ, ο θεός εκεί.
Αδυναμία και κατάσταση του τίποτα εδώ, αιώνια δημιουργική δύναμη εκεί.
Τίποτα εδώ, παρά σκοτάδι και παγερή υγρασία. Ο πλήρης ήλιος εκεί.
Και τότε ησυχία επικράτησε μεταξύ των νεκρών και κατέβηκαν σαν καπνός πάνω από τη φωτιά του βοσκού, ο οποίος όλη τη νύχτα δεν έπαψε να προσέχει το κοπάδι του.
ΑΝΑΓΡΑΜΜΑ:
NAHTRIHECCUNDE
GAHINNEVERAHTUNIN
ZEHGESSURKLACH
ZUNNUS |