Παραλία, Σεπτέμβρης 2001. Ολόκληρη η παραλία γύρω από κάθε περίγραμμα έχει και τα δύο αυτά αυρικά στρώματα που έχω δει στη φίλη: σκούρο μπλε-μωβ και μπλε ρουά. Έχει καλύψει με την αύρα της ολόκληρη την παραλία; Έτσι είναι. Πάντοτε ξαναελέγχω αυτό που βλέπω πολλές φορές, για να είμαι σίγουρη.

Τη στιγμή που η φίλη ετοιμάζεται να βγει από τη θάλασσα, την πλησιάζει ένα άγνωστο κοριτσάκι, 6 χρονών περίπου, αρχίζει να παίζει μαζί της και να πλατσουρίζει στα νερά, εκεί που σκάει το κύμα. Κάποια στιγμή, της λέει «εσύ με ξέρεις, μ' έχεις ξαναδεί». Η φίλη της απαντάει λογικά «πού σε ξέρω γλυκιά μου;» Η μικρούλα αρχίζει και πάλι να παίζει μαζί της, πετώντας της νερό, και της ξαναλέει «εσύ με ξέρεις, μ' έχεις ξαναδεί». Παρατηρώ την αύρα της μικρής: είναι μπλε, φωτεινή, έχει μεγάλη έκταση και διαύγεια. Εκείνη τη στιγμή νιώθω μέσα μου ότι το φως της φίλης ήταν η αφορμή για το κοριτσάκι να ανακαλέσει εντός του τη θύμηση του πνευματικού κόσμου, των συντρόφων ψυχών, των Δασκάλων. Κι επειδή τα παιδιά δεν εμποδίζουν την έκφραση του υποσυνειδήτου τους με το μυαλό τους, η μικρή εξέφρασε το προϊόν της ψυχής της εντελώς ελεύθερα. 

Στη συνέχεια, ήρθε και κάθισε κοντά μας με την εμπιστοσύνη των ανθρώπων εκείνων που ανήκουν στην ίδια ψυχική οικογένεια. Συζητούσαμε και παίζαμε νιώθοντας όλοι μας οικειότητα, σα να γνωριζόμασταν από καιρό. Τα λόγια του παιδιού και η όλη συμπεριφορά του έδειχναν ωριμότητα ενηλίκου ενώ ταυτόχρονα ήταν ένα μικρό κοριτσάκι, που έπαιζε και χαιρόταν τη ζωή. Καθώς φεύγαμε μαζί από τη θάλασσα, η μικρούλα μάς έδειξε για άλλη μια φορά την ψυχική της ηλικία: απευθυνόμενη σε μία παρέα ενηλίκων, που φωνασκούσαν χωρίς να υπολογίζουν τους γύρω τους, τους είπε με τρυφερή αυστηρότητα «μη φωνάζετε», θυμίζοντάς τους τον σεβασμό για τον διπλανό.        

Όσες φορές ερχόμαστε κοντά άνθρωποι από την ίδια ψυχική οικογένεια, άσχετα από τη διαφορετικότητα του χαρακτήρα του καθενός μας, η οικειότητα που νιώθουμε μεταξύ μας και η κοινή βάση που έχουμε σε ηθικά θέματα είναι έντονη. Αυτό, το νιώθουμε μέσα μας. Αν βλέπουμε και την αύρα, διαπιστώνουμε και με τα μάτια μας ότι δονούμαστε στην ίδια συχνότητα, φέρουμε δηλαδή παρόμοιο χρώμα φωτός.