2 Ιανουαρίου 1997

 

Αγαπημένη μαθήτρια, περιβάλλεσαι από ανθρώπους που συνεργάζονται στο πνευματικό έργο της Ιεραρχίας και οι οποίοι μπορούν να σε βοηθούν και να σε προστατεύουν από κάθε εκδήλωση αρνητικής εκπομπής ενέργειας. Ο άνθρωπος, όσο εξελιγμένος και αν είναι, υπόκειται πάντα στις δονήσεις του απρόσωπου κάρμα, και αν είναι ευαίσθητος επηρεάζεται έντονα απ’ αυτές. Γι’ αυτό θα πρέπει να αποφεύγει κανείς να εκτίθεται σε πεδία τέτοια όταν γνωρίζει πως οι κεραίες, οι ακροδέκτες του είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι. Αυτό το ρόλο παίζουν άλλωστε και οι συνάνθρωποι που δρουν ως προστατευτικά παραπετάσματα γύρω από το πεδίο του συγκεκριμένου ανθρώπου.

Μην ανησυχείς, λοιπόν. Η προστασία σου είναι προβλεπόμενη. Κινήσου στο χώρο που έχεις περιχαρακώσει με τη βεβαιότητα της ασφάλειας. Τα μηνύματα είναι ευοίωνα για το διάστημα που ακολουθεί, όπως ακριβώς σου είπαν τα σημάδια της αρχής του νέου χρόνου.

Τα σημάδια έρχονται να εξασφαλίσουν το σωστό προσανατολισμό στους ανθρώπους όταν το σκοτάδι της νύχτας έχει καλύψει τον ήλιο της εσωτερικής βούλησης. Όσο ο ήλιος αυτός λάμπει, τότε όλα είναι ξεκάθαρα και διαφανή κι ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει το δρόμο του χωρίς αμφιβολία, βάσει της επιθυμίας της συνείδησής του. Υπάρχουν όμως στιγμές που η συνείδηση βυθίζεται στη νύχτα, ο δρόμος καλύπτεται από αδιαφάνεια και τότε ο άνθρωπος καλεί τον ανώτερο εαυτό του, ο οποίος έχει δυνατότητα ορατότητας ευρύτερης, να τον καθοδηγήσει για να αποφύγει τους υφάλους. Η απάντηση της ανώτερης συνείδησης που είναι συντονισμένη με την Αρμονία του Σύμπαντος εκφράζεται με συμπτώσεις και φαινόμενα του Σύμπαντος και ερμηνεύεται από τη συνείδηση με συγκεκριμένο νόημα. Στην πραγματικότητα τότε, η ψυχή έχει συνδεθεί με το ανώτερο επίπεδο Αρμονίας και έχει αποκαταστήσει τη συνεργασία με τους ρυθμούς του Κόσμου - γι’ αυτό τα σημάδια είναι πάντα φαινόμενα εξωτερικά της συνείδησης, δηλαδή εκφράσεις του (εξωτερικού) Κόσμου. Τα σημάδια δεν υποκαθιστούν την επιλογή γιατί κάτι τέτοιο θα αναιρούσε το νόμο της ελεύθερης βούλησης και της επιθυμίας που κινεί το νήμα της ζωής του ανθρώπου. Τα σημάδια απλά συνδέουν τον άνθρωπο με την ανειλημμένη του απόφαση, του φανερώνουν πάλι μπροστά του την προ-υπάρχουσα επιθυμία του, τον εναρμονίζουν με τις ανώτερες δονήσεις του ίδιου του εαυτού του.

Τα σημάδια είναι φαινόμενα του εξωτερικού περιβάλλοντος, που ο άνθρωπος επιλέγει να προσέξει κατόπιν εσωτερικής και αόρατης υποκίνησης του (ανώτερου) εαυτού του - κάτι σαν δαχτυλίδι που φορέσαμε για να μας θυμίσει κάτι.

Τα όνειρα είναι επίσης σημάδια που ο εαυτός μας προβάλλει στα μάτια μας όσο η συνείδηση αφήνεται ελεύθερη από την επίδραση του νου. Η παρεμβολή του νου εμποδίζει τη λήψη μηνυμάτων που στέλνονται από άλλους ανθρώπους ή απ’ τον ίδιο τον εαυτό μας· αυτά τα μηνύματα παραμένουν ανα-αποκρυπτογραφημένα στο υποσυνείδητο μέχρι να βρουν μία κατάλληλη στιγμή για να παρουσιαστούν. Η κατάλληλη στιγμή είναι ο ύπνος όπου η συνείδηση εναρμονίζεται με την Πηγή της και ο νους σιωπά. Τότε εμφανίζονται όλοι οι αγγελιοφόροι που περίμεναν στην αίθουσα αναμονής της ψυχής μας για να μας ανακοινώσουν τα κοσμικά μηνύματα.

Μην συγχέετε, λοιπόν, τα όνειρα με το μέλλον. Το μέλλον είναι μία αλυσίδα επιλογών που ανοίγουν συνεχώς νέους δρόμους, τους οποίους ο άνθρωπος μπορεί να ακολουθήσει. Δείτε το μέλλον σαν ένα παρόν που έχει ήδη ξεκινήσει, σαν ένα μονοπάτι που εφόσον το ξεκινήσαμε θα μας οδηγήσει σ’ ένα συγκεκριμένο προορισμό. Η ανθρώπινη ψυχή έχει συνήθως την τάση να ολοκληρώνει τις διαδρομές που επιλέγει. Γι’ αυτό το μέλλον «προβλέπεται», σαν φυσική συνέχεια της αρχής που έχει γίνει.  Αλλά αυτό, μην το αντιμετωπίζετε ως καταναγκαστική δέσμευση σε προδιαγεγραμμένο - από κάποιον άλλο - μέλλον· είναι η πορεία που επιλέγει η ψυχή για τον εαυτό της, η οποία περνάει από συγκεκριμένους δρόμους. Απλώς, ο κάθε δρόμος έχει γνωστή και προκαθορισμένη κατεύθυνση κι αν τον επιλέξεις θα περάσεις απ’ τους προκαθορισμένους γι’ αυτόν το δρόμο σταθμούς. Φυσικά, πάντα υπάρχει η δυνατότητα επιστροφής πριν το τέλος του δρόμου, κι αυτό κάνει το δρόμο κάτι μη προβλέψιμο οριστικά, όπως σας έχω ξαναπεί.

Τα σημάδια, λοιπόν, για το νέο χρόνο είναι στην πραγματικότητα αποφάσεις δικές σου κι όχι κάποια αόρατη συνεργασία του περιβάλλοντος, που δεν έλαβε υπόψιν εσένα ή αποφάσισε για σένα.

Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τη συγκεκριμένη οντότητα για το δρόμο που ακολουθεί. Μπορείς να το παρομοιάσεις μ’ έναν ηθοποιό που είναι ελεύθερος να επιλέξει το ρόλο που θέλει, αλλά κατόπιν της επιλογής του είναι «δεσμευμένος» από το συγκεκριμένο κείμενο, τουλάχιστον ως προς το εξωτερικό-μορφικό μέρος, διότι η ερμηνεία, το εσωτερικό μέρος είναι αυτό που θα προσφέρει αυτός, η προσωπική του κατάθεση, η εργασία που θα εκλύσει για τον Κόσμο.

Αυτά όλα η συνείδησή σου τα γνωρίζει ήδη, γι’ αυτό δεν θα σου επαναλάβω πως η επιλογή του δρόμου σου είναι δεδομένη. Μερίμνησε τώρα για τη δική σου ερμηνεία, για τη δική σου δημιουργία. Ο μετασχηματισμός της ενέργειας που σου έχω πει, σε προηγούμενη ευκαιρία, είναι αυτή ακριβώς η «ερμηνεία ενός ρόλου», η εκδήλωση της μοναδικότητας μέσα από προδιαγεγραμμένους δρόμους. Αυτός που θα μπορέσει να διακρίνει τη δυνατότητα δημιουργίας, ατομικής και ελεύθερης, μέσα από σχήματα εξωτερικά άκαμπτα και καθορισμένα, θα είναι αυτός που έγινε ικανός να εκφράσει τον Θεό στον Κόσμο.

Πρέπει να συνειδητοποιήσετε το βάρος της επιλογής. Μην αρνείστε την ευθύνη και τη χαρά της. Ο φόβος είναι η αντίστροφη δύναμη καταστολής της δημιουργίας, με το να αναστέλλει την επιλογή, η οποία είναι η προωθητική δύναμη της ζωής. Ο φόβος έτσι συγκεκριμενοποιεί τη δύναμη του θανάτου. Ο θάνατος είναι η κατάσταση της απονεκρωμένης στασιμότητας όταν έχει αποδυναμωθεί η δυνατότητα επιλογής που συνεχίζει η Ζωή. Δεν υπάρχουν άρα λανθασμένες ή σωστές επιλογές: η ανάληψη της ευθύνης του κάθε δρόμου οδηγεί στη ζωή, στην διατήρηση της Αιώνιας Κίνησης του Σύμπαντος. Αποδιώξτε το φόβο που σας κρατάει δέσμιους και προχωρήστε το δρόμο της Ζωής με θαρρετές αποφάσεις που οδηγούν σε κίνηση. Καταθέστε την ερμηνεία σας σε κάθε νέο ρόλο ζωής χωρίς πρότυπα που καθορίζουν το δήθεν σωστό ή λάθος, γιατί σωστό και λάθος δεν υπάρχει. Υπάρχει η μοναδικότητα που εκφράζεται μέσα από κάθε ον.

Χαίρομαι που χαμογελάς. Και γω σε αγαπώ.

Ο Διδάσκαλος Ιησούς