Χριστούγεννα 2003. Διαπιστώνω ότι όλα αυτά που βλέπω από τον πνευματικό χώρο, τις μπάλες από φως, τα φωτάκια που μοιάζουν με πυγολαμπίδες, το άστρο... έχουν υλοποιηθεί στο φυσικό πεδίο από τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια! Στο σκίτσο οι μπάλες που εμφανίζονται ζωγραφισμένες να ίπτανται στο χώρο, είναι αιθερικές μπάλες. Στο βάθος, το στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι και αυτό και τα στολίδια του ζωγραφισμένα με χρώματα, ώστε να φανεί πόσο κοντά στην αιθερική τους μορφή είναι η τρισδιάστατη γήινη υλοποίησή τους.

Αρχίζω να καταλαβαίνω ότι τα αληθινά Χριστούγεννα συντελούνται μονάχα μέσα μας. Είναι η Γέννηση, η συνειδητή δηλαδή βίωση της «χρισμένης μας συνείδησης», «η επιστροφή στον καιρό του πνεύματος, η επιστροφή της αυτο-ενδυνάμωσης και της άνευ όρων αγάπης».

Οι άνθρωποι υποσυνείδητα θυμόμαστε τον πνευματικό κόσμο και φτιάχνουμε υλικά στολίδια για να τιμήσουμε τη γέννηση του Κυρίου. Νιώθω ότι όταν αφυπνιστεί η χρισμένη μας συνείδηση, δεν θα έχουμε πια ανάγκη από τα εξωτερικά στολίδια, εφόσον θα είμαστε πλήρεις. Τα εξωτερικά χριστουγεννιάτικα στολίδια θα μας φαίνονται αστεία μπιχλιμπίδια.

Τα Χριστούγεννα, πλέον, συντελούνται στη ζωή μου κάθε μέρα. Τι να τα κάνω πια τα υποτιθέμενα, φτιαχτά, ψεύτικα Χριστούγεννα, αφού έχω το Φως και το βλέπω;

Αν είχαμε γνώση, πολλές, βαθιά ριζωμένες συνήθειες που έχουν πια αδειάσει από το νόημά τους, θα είχαν από μόνες τους σβήσει και θα βιώναμε μεταξύ μας επί της ουσίας τη ζεστασιά και την αγάπη που αυτές κάποτε συμβόλισαν.